Kâmil oldur ki özün cümleden ednâ gözede
Her ne var sûretine bakmaya ma’nâ gözede

Kendü hâlinde olup epsem ola herkesden
Halkı hep kendüden ‘âkil dahi dânâ gözede

Rûz u şeb zikr-i ilâh ola dilinde tekrâr
“Lâ”yı terk ide o dâim hemen “illâ” gözede

‘İlm ile âdemi Hakk kıldı melekden efdal
Odur âdem ki o her ism-i müsemmâ gözede

Didi Gurbî odur er ‘âlem-i ma’nâda hemân
Katre-veş sa’y idüben olmağa deryâ gözede