Kâr-ger düşmez hadeng-i ta’ne-i düşmen bana
Kesret-i peykânın etmiştir demirden ten bana
Ey menim seng-i melâmetten kim alıp çevremi
Oldu zencir-i cünûn bir kal’a-i âhin bana
Andanam rüsvâ ki seyl-âb-i sirişkim çâk eder
Zahm-i tîğin kanı giydirdikçe pirâhen bana
Dem-be-dem şem-i cemâlinden münevver olmasa
Ey gözüm nûru gerekmez dîde-i rûşen bana
Hiç meskende karârım yok durur ol zevkden
Kim kaçan hâk-i ser-i kûyûn ola mesken bana
Başda bir serv-i semen-ber vaslının sevdâsı var
Sûd kılmaz bâğ ban nezzâre-i gül-şen bana
Ey Fuzûlî odlara yansın bisât-i saltanat
Yiğdir andan Hak bilir bir gûşe-i kül-han bana

Fuzuli