Şimşekler çakıyor, açılmış rahmetle semâ,
Çiçeklerin gözlerinde sihirli jâleler.
Bir hülyâ maviliğinde dağ-taş, ova-oba,
Renk, ışık arası gelip giden pervâneler.

Her yanda bir büyüyle süzülüp uçan kuşlar..
Coştum, köpüren heyecanlarla O’nu andım;
Üstte gök kuşağı, altında sevdâlı başlar,
Gözlerim kamaştı kendimi Cennette sandım.

Bir şevk u târâb içindeydim, baktım hilkate,
Yâ Rab çoklar hâlâ bu muammâdan habersiz.!
Dost’la baş başayken salmış kendini firkate..
Tut beni sımsıkı Dost; tut ki, edemem Sen’siz..!