Ne Sübhânsın şerîkin yok ilâhî
Ne sultânsın vezîrin yok ilâhî

Sıfâtın tâmmdır ey zât-ı bî-çûn
“Te’âlâ şânüke ‘ammâ yekûlûn”

Bu mahlûkâtı yokdan vâr kıldın
Kemâl-i kudretin izhâr kıldın

Şükür kim “küntü kenz” esrârın açdın
O kenzin zübdesin insâna saçdın

Hem etdin ana tahmîl-i emânet
Ola tâ bâde-nûş-ı bezm-i vahdet

Hıyânetden yine sen sakla yâ Rab
Cehâletden yine sen sakla yâ Rab

Anın hakkı ki etdin ana i’tâ
Makâm-ı “kâbe kavseyni ev ednâ”