Ol menem kim vâkıf-ı esrâr-ı ilm-i Âdemim,
Kâşif-i genc-i hakikat hem hayât-ı âlemim.
Bende menfî oldu gaybül-gaybın esrârı hemîn,
Bendedir sır-ı emânet ana kenz-i mübhemin.
Ben cemâl-i Hak-kı cümle şeyde zâhir görmüşem,
Bu merâyâya anınçün baktığımca hurremim.
Her sözüm miftâh-ı kufl-i künt-ü kenz olmuş dürür,
Hem dem-i İsâ ile herbir nefiste mahremim.
Cümle mevcûdâtı verdim ben vücûd-ü vâhide,
Zât-ü esmâ ve sıfâtın ile hâlâ yek demim.
Yerde gökte her ne kim var bağludur bâşı bana,
Âşikâre vü nihâne ben tılsım-ı â’zâmım.
Ben o Mısrî’yem vücûdum Mısrına şâh olmuşum,
Hâdisim gerçi Velî ma’nâda sırr-ı akdemim.