Olur kadem dü-tâ aşkın yolunda bir belâ görgeç
Tarîk ehline âdettir tevâzu’ âşnâ görgeç
Nihani aşkı ma’lûm etse âlem dûd-i âhımdan
Aceb yok kim güman-i genç eder halk ejdehâ görgeç
Füzûn oldukça aşkım germ alur eşkim bu gözlerden
Eğerçi su bürûdet kesbini eyler hevâ görgeç
Okun her lâhza kim canım deler gönlüm kılar efgân
Bi’aynih eyle kim feryâd eder itler gedâ görgeç
Revâc-i nakd nakş-i sikkedendir n’ola üzür etse
Bana il cism-i uryânımda nakş-i bûriyâ görgeç
Men-i dervişe il hem cevr eder sen cevr kıldıkça
Kim eyler zulm men’in pâd-şâhımsen revâ görgeç
Fuzûlî’ni yaşur ey za’f meh-veşler belâsından
Ki meh-veşler kılarlar bin cefâ bir mübtelâ görgeç

Fuzuli