Rahm et ey şeh dil-i derviş çeken âhlara
Ki gedâ âhı eser eyler ulu şâhlara
Mihri yok mâhlara âh eser etmez yâ Rab
Ver bir insâf bu mihri yok olan mâhlara
Kaşların tâkına versem dil-i sûzan ne aceb
Resmdir asıla kandil nazar-gâhlara
Mâ’il-i serv-kadin vaslına yetmez nişe kim
Baht şâyeste değil himmeti kûtâhlara
Sâkî-i bezm-i cünûn nergis-i mestindir kim
İçirir bâde-i gaflet dili âgâhlara
Bakma ey dide zenâhdânına mahbûbların
Gezme gâfil hazer et düşmeyesin çâhlara
Ey Fuzûlî vera’ ehli reh-i mescid tutmuş
Sen reh-i mey-kede tut uyma bu güm-râhlara

Fuzuli