Sensiz ey nûr-ı hakîkat râhat-ı cân istemem
Bu vücûdum şehri içre iki sultân istemem

Gönlümün tahtında sultânım gamındır sevdiğim
Müddeî gamdan halâs olmak diler ben istemem

“Kün fekân”ın sırrına ermek ne hacet bizlere
Aşka ermektir muradım nâm u nişan istemem

Dilimi dil-dâra verdim canımı cananıma
Hüsn-i ruhsârından özge ıyd-ı kurbân istemem

Parmağın Şakku’l-kamer’dir çeşme-i bahrü’l-hayât
Hüsn-i Yûsuf’tur cemâlin özge seyrân istemem

“Küntü kenz” in gevherisin mazhar-ı nûr-ı
Huda Andelîbâ sohbetinden gayrı verdân istemem

Bülbül-i aşkın gül-i gülzârı hüsnündür senin
Verd-i ahmer ruhlerinden özge gülşan istemem

Öyle bir cân isterem Mansûr gibi berdâr ola
Verseler sensiz bana mühr-i Süleyman istemem

Keşf edip ağyara zülfün bana eylersin hicâb
Zülf-i berdârın gibi bir âlî-ihsân istemem

Mâh-cemâlin perdesiz görmek diler âşıkların
Kâbe-i hüsnün murâddır gayrı bir şân istemem

Nûr-ı vechin mazharı şeyhim Muhammed Sâmîyâ
Arı inci-yu sadefdir özge mercan istemem

Sâlih’â âşıkların bâr-ı girânı derd-durur
Râh-ı vuslat derd imiş bu derde derman istemem