Sevgilim herkes uyudu fakat beni uyku tutmadı gitdi
Bütün gece gözlerim gökdeki yıldızları saydı durdu

Gözlerimden uyku öyle bir gitdi ki aslâ geri gelmez artık
Uykum senin ayrılık zehrini içdi de ölüp gitdi

N’olur buluşmayla kavuşmayla bir ilâç verseydin şu hastaya ki
Gönlünü de gözünü de bir uğurdan sana vermişdir

İhsan kapısını birden kapamak yerinde bir iş midir
Saf bir şarap sunmuyorsan bir yudumcuk tortulu şarap sun bâri

Allah bütün güzellikleri bir odaya koydu da
Hiç kimse sensiz o odaya doğru bir yol bulamadı gitdi

Aşk yoluna toprak kesildiysem beni hor görme küçük sayma
Senin vuslat kapını çalan niye küçülecek olsun ki

Yenim şu gözlerden akan yaşları çok sildi
Yenimi yakamı gizli incilerle doldur

Geceleyin aşk şahnesi birisini sıkar sıkıştırırsa ay yüzün hüzünlenir de
O kişiye acır onu gümüş gibi bağrına basar da sıkar

Başıboş gönül lutfunla döner de geri gelirse bu bir gece masalı olur
Ay değirmisiyle gerdek devesi hikâyesine benzer bu

Şu cansızlar başlangıçda su değil miydiler
Dünya tez geçer gider de o yüzden bir bir geldiler donup kaldılar

Kanımız bedenimizde âb-ı hayâtdır hoşdur ammâ
Dışarı çıkınca görürsün ki bir zehirdir bir pislikdir o

O söz suyuna pek düşme o kaynakdan su getirme
Orda atlas görünür ammâ bu yanda alelâde Yemen kumaşıdır