Tâ sirişk-i dîde-i Ferhâd-ı gördü lâle-gûn
Çeşmeler suyunu gözden saldı kûh-i Bî-sütûn
Tâ alem kaldırdı âh-i âteşinim şerm edip
Kıldı hur-şîdin felek zerrin livâsın ser-nigûn
Taş bağırlı olmasaydı Bîsütun Ferhât için
Su yerine gözlerinden akıtırdı seyl-i hûn
Ey gören bin dağ ile sabr ü sebâtım eyleme
Nisbetim Ferhâd’a kim bir dağ ile olmuş zebûn
Kuş yuvası sanma kim ser-geşte Mecnûn başına
Hâr ü has cem’ eylemiş gird-âb-i deryâ-yi cünûn
Tâ göründü safha-i hüsnünde hattın reşkten
Taşa çaldı âf-tâbın sâde levhin çerh-i dûn
Ey Fuzûlî hâk-i kûy-i yâre yettim hanı Hızr
Kim verem kâmın olam Âb-i Hayat’a reh-nümûn

Fuzuli