Bu kemalât ile ol Pâkize zât
Bulmadı âlemde ölümden necât
Olduğunca ömrünün hem müddeti
Der idi kim ümmeti vâ ümmeti
Ey Hüdâ âhir demimde hâcetim
Budurur kim ola makbûl ümmetim
İş bu hâlini cihânın biliniz
Ger sizin var ise irfânınız
Dünyada bâki kalavuz sanmanuz
Komasun sizi yabanda sanmanuz
Mustafâ’dan ibret alın siz dahi
Biriniz kalmayîser Allah hakkı
Her ne denlü çok yaşarsa bir kişi
Âkıbet ölmekdurur anun işi
İmdi ölmeden gelin eylen yârag
Tâ ki Hazrette yüzünüz ola ak
Hakk Teâlâ kulluğîna meşgul olunuz
Nefse kul olman Hakk’a kul olunuz
Mustafâ dediği yola varınız
Veriniz Hakk yoluna hem vârınız
Tâkâtiniz yitdügince tâati
Kılunuz fevt itmenüz bir saati
Tâ peşîmân olmayasız son ucu
Kalmaya hem cânınuzda key acı
Bu nesâyih kim direm kılun kabul
Olasız Hazretde tâ makbul kul
Her kim ola âkl ü devletlü er
Vaiz ü nâsıh ana ölüm yeter
Bilür iken kim ölürüz akıbet
Çürüyüp toprak oluruz akıbet
Bir yaramaz fi’li tağyîr etmedik
Âhiret babında tedbir etmedik
Hakk’a lâyık kılmadık âmâlimiz
Bilmeyiz kim n’oluser ahvalimiz
İmdi gel isyânımız terk edelim
Nâle vu zârı vu feryad edelim
Ölümümüz gussasını yiyelim
Dâima estağfirullâh diyelim
Anda ağlaşacağumuz analım
Bunda anınçün biraz ağlaşalım
Bunda ağlamaklığın assısı çok
Anda bin yıl ağlasan assısı yok
Hakk’a eksüklügümüz arz edelim
Ağlamağa göz yaşın farz edelim
Akıtalım gözümüzden kanlı yaş
Kim bizimçün ağlayalar tağ u taş
Sad hezârân hasret ü hayfile âh
Ömrümüz isyânile oldu tebâh
Yüz karaların kazandık dünyâda
Bu hacâletler acab nice gide
Bize ey Hakk tevfîkin eyle refik
Tâ ki doğru varıbilevuz tarîk
Nefsümüz elinde olmuşuz esîr
Bu esîrlikten bizi kurtarıver
Halk içinde adımız hâs eyledik
Lîk halvette gönül pâs eyledik
Nâzinin ömrü kamu verdik yele
Nefsin arzularına yele yele
Nefse uyup eyledik bî-had günâh
Bilmezüz kim ne kılavuz yâ İlâh
Bu hacâlet içre hayran kalmışız
Bu günâh bahrine böyle dalmışız
Umaruz senden inâyetler ola
Rahmet erişe şefaatetler ola
Bir bölük biçâre mücrim âsîyiz
Kulluğunda kasır ü hem kâsîyüz
Sana lâyık bir amel hiç bizde yok
İllâ isyân ile noksan kâtî çok
Cümlemiz isyânumızı bilmişiz
Hazretine rahmet uma gelmişiz
Kapuna eksiklik ile geldik uş
Yüzümüz kara elimiz dahi boş
Ger Senin kapında olur ise red
Bize yazuk kimden olîser meded
Gerçi kim isyânımız key çok durur
Varicek ayruk yerimiz yok durur
Bize ger rahmet kıl u ger od’a yak
Gitmeyiseriz kapından bir ayak
İşiğinden yüzümüz kaldırmazuz
Bin pare kılarlarsa durmazuz
Her nolu savuz kapunda oluruz
Ger diriliriz ve gerçi ölürüz
Dâima kullar işi isyan olur
Pâdişâhdan afv ile ihsan olur
Ol ki bize yaraşır kıldık anı
Sen Sana yaraşıranı kıl yâ Ganî
Rahmetinden ger bize ihsan ola
Pâdişâhlıgına ne noksân ola
Cümlemiz ger hışmın odu’na yana
Mülketünden nesne hiç artmaz yine
Bize kıldık çünkü her in’âmı âm
Rahmetinle olur ol in’âm tamâm
Yâ ilâhi saklagil îmanımız
Verelim iman ile tâ canımız
Kabrimiz iman ile pür nûr kıl
Mûnisin ğılman eyle hem hûr kıl
Hem dahî mîzanımız eyle sakîl
Cennete girmeğe lutfun kıl delil
Hem Süleyman fakîre rahmet et
Yoldaşın îmân makamın Cennet et
Hazretine anı ilet yüzü ak
Mustafâ komşuluğunda ver durak
Ana dîdârını görmek kıl nasîb
Cümle mü’minler ile yâ Mücîb
Ol Muhammed hürmetiçün kim adın
Anun adîle bile koşa kodun
Halk-ı âlemden anı kıldım güzîn
Kıldın anı Rahmeten li’1-âlemîn
Bize anın hürmetine izzet et
Fazlın ile cümlemize rahmet et
Rahmetinden bizi mahrum eyleme
Hem azâbın oduna mûm eyleme
Bizi hâs dostlarına Sen eyle hâs
Cümle havf ile hatardan gıl halâs
Lutfunla göster bize dîdârını
Ni’metinle toylagil kullarını
Afv edip isyânımız kıl rahmeti
Ol Habîbin yüzü suyu hürmeti
Mustafâ’ya civar et yâ kerîm
Cennetil-Firdevs içinde yâ Rahîm
Kamu hâcetimizi eyle kabul
Ol saadet hakkı kim buldu Resûl