Vücut bir bina durur, sırrı hikmet içinde,
Gönül bir bünyad durur, nakd o bünyâd içinde.

Gönül sultan hakim can cümle iş ona kurban,
Dil dahi bir tercüman yürür kudret içinde.

Gönül oturur tahta, hükmeder Kâf’dan Kâf’a,
Nefis durmış ırakta, meyli işret içinde.

O nefs ki cana uyar, manadan sanma duyar,
Her dem ona uymayan, bil inayet içinde.

Evvel kapı şeriat, geçse ondan tarikat,
Gönül evi marifet, aşk hakikat içinde.

Şeriat şirin olur, işitene hoş gelir,
Ne kim dilerse kılar o şeriat içinde

Tarikat can yoldaşı, can ile olur işi,
Tarika giren kişi dün gün ibret içinde.

Marifet gönül ile, dün ve gün zarı ile,
Söylesem gelmez dile, sırrı sıfat içinde.

Hakikat aşktır ayan, görsün o şebih beyan,
Hakikat donun giyen ağır hilat içinde.

Şeriat suret evi, taate girer kavi,
Aleme çıktı çavı ubudiyyet içinde.

Tarikat cana gelir taatına can kılır,
Girmeyen ziyan kılar işbu devlet içinde.

Hakikate erenler, hakikati bulanlar,
Ne bahtlıdır canları, hep mahabbet içinde.

Her kim şeriat bile, hem okuya hem kıla,
O gerek kim er ola dün gün taat içinde.

Ger taat kılmaz ise üstada varmaz ise,
Şeriden olmaz ise adı lanet içinde.

Şeraat ona söyler, ona abes o addır,
Onun makamı oddur, şu ahiret içinde.

Her kim tarika gire, gerek mal terkin vura,
Yola doğru can vere bu tarikat içinde.

Ger doğru durmaz ise, mal terkin urmaz ise,
Yola can vermez ise, duymaz sohbet içinde.

Tarikat onun değil, o kılmış yolun melul,
Hak kılmaz onu kabul, bulmaz rahmet içinde.

Ger bahri olmaz ise, denize dalmaz ise,
Seyranın bilmez ise, yoktur kıymet içinde.

Marifet gönül şehri, makamın bulur fakrı,
Bahri gerektir bahri bu marifet içinde.

Marifet ondan ırak, onun değildir durak,
İşi olsa da yavlak, onun bu ad içinde.

Her kim hakikat süre, kahrı lütfu bir göre,
İş aça doğru dura, bu hakikat içinde.

Ger doğru durmaz ise, yoluna ermez ise,
Kahrı hoş görmez ise, adı yok ad içinde.

Onun değil hakikat, o devlet o nasihat,
Evvel ahir akıbet bulunca mat içinde.

Bu dört menzildir utan, ledün makamın tutan,
Odur menzile yeten, tamam murat içinde.

O menzile yetenin, dört nişanı var onun,
O nişanı kılanın, yeri rahmet içinde.

Suretin halka düze, Hakk’ın yolunda ize,
Çıka seyir eyleye, o semavat içinde.

Tevekkül işi ola, kanaat aşı ola,
İnayet başı ola, nuru rahmet içinde.

Kılükale mecal yok, o haldir ona kal yok,
Hergiz ona ecel yok ezel ebed içinde.

İştir bunca avazlar, dediğim mani sözler,
Tapduk Yunus’u gözler bu vilayet içinde.