Yanmağa ‘aşk oduna külhânı gözler cânımız
Bûy-ı vuslat bulmağa gülhânı gözler cânımız

Bî-nişândan gelmişiz biz lâ-mekân ehlindeniz
Gitmeğe ‘azm eyleyüp yol-hânı gözler cânımız

Dediler çün kim fenâdır tâlibin sermâyesi
Anun içün her nefes selhânı gözler cânımız

‘Aşka uyup dü cihândan el çeküp girdi yola
Hükmü fâş kendi nihân ol Hân’ı gözler cânımız

Dinleyüp gayrı sadâdan bulmamışdır zevkini
Tâ ezel Hakk’dan gelen elhânı gözler cânımız

Hakk buyurdu şânına çün kim “alâ hulukın ‘azîm”
Pâyına yüz sürmeğe şol Hân’ı gözler cânımuz

Der Sinân Ümmî hakâyıkdır bize mülk-i bekâ
Kulluğa geldik velî kul Hân’ı gözler cânımız

Ümmi Sinan