Zehi kenz-i hafi kandan gelür her var olur peyda,
Gehi zulmet zuhur eder, gehi envar olur peyda.
Zehi derya-yi vahdet kim kesilmez hergiz emvacı,
Bu kesret alemi andan doğup naçar olur peyda.
Ne sihr-i bül acebdir kim bu yüzden görünür ağyar,
O yüzden gayrı yok tenha gelür dildar olur peyda.
O yüzden görüben ağyar döner şem’-i cemalinden,
Felekler de görüp anı döner edvar olur peyda.
Taşınur günde yüzbin can adem iklimine her dem,
Gelür yüzbin dahi andan bulur imar olur peyda.
Dışın içe hayalatı, için dışa zuhuratı,
Birinden ol birine tuhfeler her bar olur peyda.
O devriyle gelüptür Enbiya, Mürsel meratibce,
Gehi mü’min zuhur eder gehi küffar olur peyda.
Tecelli eyledikçe ol sarayı sırr-ı ahfada,
Bu suret alemi içre satu Pazar olur peyda.
Anın zatına gayet, su’una hergiz nihayet yok,
Anınçün her bir isminden gelür bir kar olur peyda.
Tecelli eyler ol daim celal-ü gehi cemalinden,
Birinin hasılı cennet, birinden nar olur peyda.
Cemali zahir olsa tiz celali yakalar anı,
Görürsün bir gül açılsa yanında har olur peyda.
Bu sırdandır ki bir Kamil zuhur etse bu alemde,
Kimi ikrar eder anı, kime inkar olur peyda.
Veli arif celal içre cemalini görür daim,
Bu haristanın içinde ana gülzar olur peyda.
Ne sırdır ki iki kimse nazar eyler bu ekvane,
Biri ancak görür darı, bire deyyar olur peyda.
İçi umman-ı vahdettir yüzü sahra-yı kesrettir,
Yüzün gören görür ağyar içinde yar olur peyda.
Alan lezzatı birlikten halas olur ikilikten,
Niyazi kande baksa ol heman didar olur peyda.
Görür ol kenz-i mahfiden nice zahir olur eşya,
Bilür her nakş-ü suretten nice esrar olur peyda.