Bir imaret göster bana, ki sonu viran olmaya,
Kazanı gör o malı ki, senden o geri kalmaya.

Döküle altının malın, ayrık ile ola halin,
Senden geri kalan malın sana bil fayda kılmaya.

O mal ki Halil’indir, hayırlara yelterler onu,
O mal ki Karun’undur ıssı hiç rahat bulamaya.

İsrafil surunu vura, dağlar yerinden ayrıla,
Bir karınca cevabını bin Süleyman veremeye.

Bu dünya hep ıssız kala, altını malı döküle,
Sebil olanları yite, asla fayda bulunmaya.

Hey Yunus Emre ölünce, var yürü doğru yolunca,
Dünyasını terk edenler yarın Hazret’te ölmeye.