Kan-ter içinde yaşadın kan-terdi pazarın;
Yoktu hiç vefâdârın…

Sînelere çarpıp geçiyordu âh u zârın..
Ateşten o efkârın…

Mağmalar gibiydin yalnız kaldığın günlerde;
Âlâmın perde perde..

Hasretle geçip gitti hicrân dolu her anın;
Netti gâyet kararın:

Hep diyordun nur zulmetleri boğuncaya dek,
Bu ızdırap sürecek..!

Aşk rehberin olmuştu, mefkûren de dildârın;
İçtendi ah u zârın.

İnleyip dolaştın çöllerde; çöldü her yöre:
Ova, oba, dağ, dere..

Bahar müjdelemiştin, tüllenmeden baharın,
Masmavi gülizarın.

Göçüp gittin bir gece tan yeri ağarırken..
Tam horozlar öterken…

Hep anıp durmuştun, erdin vuslatına Yâr’ın..
Ve gönüller mezarın…