Çalap Adem cismini topraktan var eyledi,
Şeytan geldi Adem’e tapmağa ar eyledi.

Dedi ben oddan nurdan, o bir avuç topraktan,
Bilmedi ki kim Adem için gevher eyledi.

Zahir gördü Adem’in batınına bakmadı,
Bilmedi kim Adem’i halkı sever eyledi.

Kırk yıl kalıbı yattı, adı alemi tuttu,
Gör şeytan buğzundan ne fitneler eyledi.

Adem toprak yatmıştı, at alemi tutmuştu,
Fikrine bak İblis’in yani hüner eyledi.

O yürüyen atları sürdü Adem üstüne,
Adem’in mekr irgürüp yani zafer eyledi.

Adem’in göbeğinden Çalap yarattı onu,
Vaff deyip dura geldi onlar güzar eyledi.

Çün gitti Adem ahdi yetti Musa’nın vakti,
İblîs’e işbu işler yavlak eser eyledi.

Musa gönüldü Tûr’a Hak’la münacat kıla,
Gördü ki bir su akar Musa nazar eyledi.

Musa dedi göreyim, bu su ne yerden gelir,
Ger böyle akar ise zır ve zeber eyledi.

İleri vardı Musa, lain oturmuş ağlar,
Gözünün yaşı imiş, o su pınar eyledi.

Musa dedi laine, ağladığın nedendir,
Nideyim ağlamadan der işim zar eyledi.

Mukarrebdim Musa, ben o Hakk’ın dergahında,
Götürdü vurdu yere işimi şer eyledi.

Sen bilmez misin Musa ben neden ayrıldığım,
Şunlar öğüme düştü beni humar eyledi.

Çalap’tan erdi nida hani emanet dedi,
O nidaya canını Musa nisar eyledi.

Var değil mi ya Musa rahmet eylesin bana,
Tövbe kılıp işine hoş istigfar eyledi.

Musa erdi hacete, Hakk ile münacata,
Unuttu emaneti söz muhtasar eyledi.

Musa geldi laine dedi Hakk’ın buyruğun,
Secdeyi işitince döndü inkar eyledi.

Ben ondan umar idim derdime derman kıla,
Çok artırdı derdimi yani timar eyledi.

Ben eğer tapsam ona, o vaktin tapar idim,
Şimdi hod toprak olup zır ü zeber eyledi.

Adem İblis kim ola, işi işleten Çalap,
Ayı günü yaratıp gece gündüz eyledi.

Mana nedir İblis’ten, cahilik kamu bizden,
Ne duydun işbu sözden, sırrı esrar eyledi.

Çalap ey der şu kula, inayet benden ola,
Ne Şeytan azdırırsar, ne kimse kar eyledi.

Altı bin yedi yüz yıldan geçen Adem’i,
Dile getirdi Yunus, sözü tekrar eyledi.