Dosttan haber kim getirdi, sorun seher yellerine,
Hak Çalab’ım bititmesin ayrılığın kullarına.

Vay bu ayrılık firakı, dünya kime kaldı baki,
Hak Çalab’ım olmuş saki, kadeh sunar kullarına.

O kadehin içi dolu, onu içen olur deli,
O hocanın talipleri, bel bağlamış yollarına.

Hocanın talibi çoktur, hiç bundan kemteri yoktur,
Her şeyin mürşidi Hak’tır, uymaz mısın allarına.

Nefsine muhalif kişi, durmaz akar gozü yaşı,
Burda nefse uyan kişi dalmaz kevser göllerine.

Kevser havzuna dalanlar, ölmezden öndün ölenler,
Nefsini düşman bilenler, konar Tuba dallarına.

Tuba dalından uçanlar, yüce makamlar geçenler,
Şaraben tahur içenler, banmaz dünya ballarına.

Bu manadan kimse almaz, anda varan yine gelmez,
Bu dünyaya kimse kalmaz, gelen göçer illerine.

Ey miskin Yunus n’eylesin, derdini kime söylesin,
Bir dem tecrübe eylesin, bu dünyanın hallerine.