Ey padişah ey padişah, uş ben beni verdim sana,
Genc ve hazinem kamusu sensin benim önden sona.

Evvel dahi bu akl ve can, seninleyidi asl-ı kan,
Ahir geri sensin mekan, onda varam senden yana.

Bu ah ile bu zar ile, bu hikmeti kim ne bile,
Bilse dahi gelmez dile, tuttum yüzüm senden yana.

Dursam seninle dururum, baksam seninle bakarım,
Her nereye ki yürürüm, gönlüm yönü senden yana.

Sensin bana can ve cihan, sensin bana genc-i nihan,
Senin olur kar ve ziyan, ne iş gele benden bana.

Yunus sana tuttu yüzün, unuttu cümle kendözün,
Cümle sana söyler sözün, sensin söz söyleten bana.