Kış gecelerinde oturmuş düşünüyorum,
Ard arda inanç ve ümit, çehreler hep abus;
Kış gecelerinde terliyor ve üşüyorum,
Hülyâlarım sallanıyor, rüyâlarsa kâbus…

Bülbüllerde sessizlik, çiçeklerde bekleyiş,
Sevinç-hüzün iç içe; gönlümün itiyâdı;
Ekseriya tetikte, ara sıra tekleyiş;
Bahar nâraları yanında, hazan feryâdı.

Bazen mûsıkî gibi ses verir esen rüzgâr,
Kıpırdanır her şey; kuş, böcek, ağaç ve yaprak;
Bazen sert bir poyrazla sarsılıverir bahar,
Yeisle gerinir dere, tepe, taş ve toprak…

Solar her şeyin çehresinde güzellik renk renk,
Azmin şakaklarında eski günlerin teri;
Gurbet tütmeye başlar, çözülüverir âhenk
Ve ürperten bir belirsizlik kaplar her yeri!

Zirvelerde sis ve duman, ovalarda güneş,
İç içe sanki her yerde bora ile meltem;
Düşen rahmet damlaları, çılgın sellere eş,
Zıtların bayramı; zifafta sevinç ve mâtem…