Zevk, şevk, neş’e dünyamızda her şey gülkırmızı,
Öyle mestleriz ki, bilmeyiz baharı, yazı…

İnancın sihirli şarkısı dillerimizde;
Mecnûnunkine denk aşk var gönüllerimizde.

Elmasa dönüp gider uğrayan bezmimize,
Nûrlar yağıyor nûrlar, her zaman semtimize!

“Biz” dedikse, Sonsuz’dan bütün bu armağanlar,
Hep Sonsuz’un bağındandır canlar ve cânânlar…

Çiçekler çevrilir gibi O’na bakan yüzler;
Bahara dönüşüverir o iklimde güzler.

Gül renkli, gümüş tenli olmalarında ne var!
Üstlerinde Sonsuz’un ezelî rengi pâr pâr..!