Ey Gönül bakma cihâna gün gelir seyran gider
Durma ağla gözlerim gel bu kafesten can gider

Sağlığı sen bil ganîmet gönlünü ezkâre ver
Çağrılır kabre girersin sonra bu meydan gider

Sıdk ile Allâh’a kul ol mâl ü dünyâ fitnedir
Bir kefen giyip gidersin servet ü sâman gider

Uyma gel ehl-i zamâna çokca sohbet eyleme
Çünkü onlar ehl-i Hakk’a her cihette yan gider

Cümle halk ehl-i seferdir devr-i Âdem’den beri
Pençe-i mevte takılmış günde bin kervan gider

Hâzır ol mevte KELÂMÎ gâfil olma bir nefes
Dost gider, düşman gider, ağyar gider, ihvan gider