Değmesin bad-ı saba selvinaz sevgilime kem gözler ırak olsun gözümün bebeğine
Arz ve semanın canı ruhun huzurla dolsun rahmetten gayrı bir şey dokunmasın tenine

Zülfü dağınık güzel gönlüme ah düşürdün yakut dudaklarından ruhuma bal üfürdün
Sensiz kör kuyulara attığım şu canımı mahrum edip mahından zulmetlere götürdün

Yusuf’umsun sevgili ben senin Yakup’unum sen derdime devasın ben dertkeş Eyyub’unum
Tüm âlem sana âşık olsa müştak olsa da huzurunda hiç olan gariban mahbubunum

Bağımda gül kırmızı bahçemde selvi narin gül yanağından çalmış selvi boyundan yarin
Tarumar oldu aklım bezm-i elest babında bir ben değil sevgili her biri mest gülzarin

Bağımda gül kırmızı bahçemde şeker kamış gül yarin dudağından şeker sözünden çalmış
Gözleri kamaştıran ay sonsuzluk nurunu mehtaba bakan yarin güzelliğinden almış