Ben sanurdum âlem içre bana hiç yar kalmadı
Ben beni terk eyledim bildim ki ağyar kalmadı
Gece gündüz zâr u efgan eyleyüp inlerdi dil
Bilmezem noldu kesildi ah ile zâr kalmadı
Ariflere esrar-ı Hüda’dan haberim var
Âşıklara dildar-ı bekadan haberim var
Ey firkat oduna yanuben bağrı delinen
Gel kim yârene türlü devadan haberim var
Âdem yüzü ol yâre mukabil dedi Ahmed
Bu sözde olan remz-i imadan haberim var
Âdem’de bulup vasf‐ı ilâhîyi Niyâzi
Ol mecma’‐i evsâf‐i ‘amâdan haberim var
Gitti kesret geldi vahdet oldu halvet Dost ile
Hep Hakk oldu cümle ‘âlem şehr u bâzâr kalmadı
Din diyanet ‘âdet ü şöhret kamu vardı yele
Ey Niyâzi n’oldu sende kayd-ı dindâr kalmadı