Vilayetim Niğde İçmeli köyüm bin dokuz yüz otuz bir doğumluyum
Yıllardır ben kaderin mahkûmuyum inan ki çileli doğmuşum ben
****
Beş yaşında kaybettim anamı altı yaşında iken de babamı
Hayatta görmedim ana kucağı her ikisinden de yetim kaldım ben
****
Sekiz yaşımda atıldım hayata çoban olup koyun güttüm dağlarda
Orak ile ekin biçtim tarlada birçok ağalara da kul oldum ben
****
On yaşında birçok işte çalıştım on üçümde saz çalmaya alıştım
On beşimde talih ile barıştım artık nefis ile dost oldum ben
****
Yaş yirmi omuza asmışım sazı meyhaneler dostum artık ne lazım
Ne kışımı bildim ne baharı yazı dünyayı tozpembe görüyordum ben
****
Yaş yirmiden otuz kırk beş hızıyla dostlar eğlenmişti türküm sazımla
Mücadele başladı oğlum kızımla istediklerimi veremedim ben
****
Nice insanlara dedim el aman kimseler derdime olmadı derman
Her derdin çaresi yüce yaradan çok şükür Rabbime dönebildim ben
****
Hesap ettim yürüdüğüm tüm yolu netice gitmişim bir arpa boyu
Şükür bana nasip etti doğruyu huzur İslam’daymış bulabildim ben
****
Doğuştan Resulün hayranı idim onun için bir de ağıt söyledim
Doyamadım Sana Muhammed dedim hiç de doyamadım Beytullaha ben
****
Çok şükür nefsime dur diyebildim ereler evliyalar yoluna girdim
Fakat eski dostları gücendirdim Hakk yoluna onları da çağırdım ben
****
Benim bu ömürüm böyle tamamlandı şöhret bitti hayranlarım kalmadı
Kimseye verecek bir şey kalmadı bol sermaye Hakka gelin dedim ben
****
Ercan girdi altmış dördün yaşına vasiyetim dostum arkadaşıma
Öldüğümde mezarımın taşına doğduğu gibi öldü yazın derim ben