Söyleşirken Cebrâîl ile kelâm
Geldi Refref önüne verdi selâm
Aldı ol Şâh-ı cihânı ol zaman
Sidre’ye gitti ve götürdü hemân
Gördü gök ehli ibâdette kamu
Her biri bir türlü tâatte kamu
Kimi tahlîl ü kimi temcîd okur
Kimi tesbîh ü kimi tahmîd okur
Kimi kıyâmda kimi kılmış rükû
Kimi Hakk’a secde kılmış bâ hûşû
Kimisini aşk-ı Hakk almış durur
Vâlehü hayrân ü mest kalmış durur
Hep gök ehl-i cümle karşı geldiler
Mustafa’ya izzet ikram kıldılar
Merhaben bik yâ Muhammed dediler.
Ey şefâat kânı Ahmed dediler
Her biri kutluladı mi’râcını
Dediler giydin saâdet tâcını
Yürü kim meydan senindir bu gece
Sohbet-i Sultan senindir bu gece
Ermedi evvel gelen bu devlete
Kimse lâyık olmadı bu rif’ate
Ref’ olup ol şâha yetmiş bin hicâb
Nûr-i tevhîd açtı vechinden nikâb
Her birisinden geçerken ileri
Emr olurdu yâ Muhammed gel beri
Çünkü kâmûsun görüp geçti öte
Vardı erişti ol Ulu Hazret’e
Şeş-cihetten ol münezzeh Zül-Celâl
Bî-kem ü keyf ana gösterdi Cemâl
Zâten ol Sultân-ı mâ zâğal-basar
Eylemişti Hakk’a tahsîs-i nazar
Âşikâre gördü Rabb’ül-izzeti
Âhirette öyle görür ümmeti
Bî hurûf u lâfz u savt ol Pâdişah
Mustafa’ya söyledi bî iştibâh
Dedi kim mahbûb u matlûbun benem
Sevdiğin can ile mâbûd’un benem
Gece gündüz durmayıp istediğin
N’ola kim görsem Cemâlin dediğin
Gel Habîbim sana âşık olmuşam
Cümle halkı sana bende kılmışam
Ne murâdın var ise kılam revâ
Eyleyem bir derde bin türlü devâ
Mustafâ dedi eyâ Rabb’er-rahîm
Ey hatâ-buşu atası çok Kerim
Ol zâif ümmetlerin hâli n’ola
Hazretine nice anlar yol bula
Gece gündüz işleri isyân kamu
Korkaram ki yerleri ola tamu
Yâ İlâhi Hazretinden hâcetim
Budurur kim ola makbûl ümmetim
Hakk Teâlâ’dan erişti bir nidâ
Yâ Muhammed ben sana kıldım atâ
Ümmetini sana verdim ey Habîb
Cennetimi anlara kıldım nasîb
Ey Habîbim nedir ol kim diledin
Bir avuç toprağa minnet eyledin
Ben sana âşık olunca ey latîf
Senin olmaz mı dü-âlem ey Şerîf
Zâtıma mir’at edindim zâtını
Bile yazdım adım ile adını
Hem dedi kim yâ Muhammed ben seni
Bilirem göremeğe doymazsın Beni
Lîk varup dâvet et kullarımı
Tâ gelüben göreler Dîdârımı
Mâ-hasal ol anda doksan bin kelâm
Sebk edip buldukta encâm u hitâm
Hakk’ın emri ile ol şâh-ı cihan
Ümmü Hânî evine geldi hemân
Her ne vâki oldu ise serteser
Cümlesin Ashâbına verdi haber.
Dediler ey Kıble-i İslâm-ıDîn
Kutlu olsun sana Mi’râc-ı Güzîn
Biz kamumuz kullarız sen Şâhsın
Gönlümüz içinde rûşen mâhsın
Ümmetin olduğumuz devlet yeter
Hizmetin kıldığımız izzet yeter