Haracennebiyy sallallahu aleyhi ve sellem yevmel ıdi li ecli salatil ıd.Ferae subyane yel’abun ve vecede sabiyyen vakıfen yebkı fe kale lehunnebiyy sallallahu aleyhi ve sellem ma yubkıke eyyuhessabiyy fe kale lehussabiyy ve huve lem ya’rif ennehunnebiyy sallallahu aleyhi ve sellem deani eyyuherracul.Fe inne ebi mate ihdel gazavati mea Rasulillah.Fe ummi tezevvecet bigayri ebi.Feehazena ri ve kelemali fesırtu kema terani ariyen calian hazinen zelilen felemma eta yevmul ıd.Raeytussibyane yel’abun feteceddede huzni febekit.

Fe kale lehunnebiyy sallallahu aleyhi ve sellem=Emma terda en ekune eben.Ve Âişetun ümmen .Ve Fatımatu uhten ve Aliyyun ammen.Vel Hasenu vel Huseynu ihveten.

Fe kale lehussabiyy=Keyfe arda ya Rasulallah.Fe ehazehunnebiyy sallallahu aleyhi ve sellem.Ve zeveccehe bihi ila darihi feet’amehu ve elbesehu libasen ıd.Fe haracessabiyy.Yel’abu ma subyan.Fe kale lehussubyan=Künte vakıfen beynnel ane tebki.Ve ma yudhıkukel an.Fe kale lehum.Küntü cayian feşebi’t.Fe küntü asrıyen feküşit.Fe künti bigayriyen ebit.Fe esbaha Rasulullahi ebi.Fe Âişetu ümmi.Ve Fatımetu uhti ve Aliyyun ammi.Vel Hasenu vel Huseynu ihveti.
Fe kale lehussıbyan=Ya leyte abaena matu fi ihdel vezevati maa Rasulillah.

Türkçe Anlamı Medine-i Münevvere’de, o nurlu şehirde bir bayram sabahı… Varlığı ile kainatın bayram ettiği Hz. Peygamber (s.a.v) bayram namazından çıktı ve bayram sabahı oynamakta olan çocukları gördü ancak bir çocuk vardı ki diğer oynayan çocuklardan ayrı bir yerde duruyor ve ağlıyordu. Bu görüntü karşısında o merhamet ve şefkat kaynağı, Rauf ve Rahim olan Yüce peygamber(sav) çocuğa sordu – Yavrum seni böyle ağlatan nedir? Çocuk soruyu soranın kim olduğunu bilmeksizin: – Benim derdim zaten bana yetiyor. Babam Resulullah’ın gazalarından birinde şehid oldu annem yalnız kalınca bir adamla evlendi o da hayırsız çıktı evimizi aldı, malımızı yedi ve işte şu gördüğün halim: çıplağım, açım, hüzünlü ve düşkünüm. Ne zaman ki bayram geldi ve bayram kıyafetli çocukların oynadığını gördüm, hüznüm tazelendi ve ağladım. Ümmetinden birisinin en ufak bir mutsuzluğu ile mutsuz olan ve ümmetine çok düşkün bulunan Hazreti Peygamber (sav) çocuğa buyurdular ki: – Yavrum ister misin ki baban ben olayım, Aişe annen olsun, Fatıma ablan Ali amcan Hasan ve Hüseyin de kardeşlerin olsun… İster misin? Bu hitabı işiten garibim, şehid çocuğu, konuşanın kim olduğunu anladı da feryat ile: – Aman ya Resulullah nasıl kabul etmem, nasıl istemem sizi şimdi tanıyabildim.. ve Resulullah hazretleri ile o şehid çocuğu, beraberce el ele hane-i saadete, kutlu eve yöneldiler. Orada yemek yedi ve Resulullah tarafından bayramlık elbiseler giydirildi. Bu yetim çocuğun ismi Buceyr iken Efendimiz (sav) bu ismi “Beşir” olarak değiştirdi. Artık karnı tok, güvende olan Beşir güle oynaya arkadaşlarının yanına gider. O yeni hali ile tekrar oyun oynayan çocukların arasına gittiğinde çocuklar dediler ki: az önce aramızda dikilip duruyor ve ağlıyordun şimdi ne oldu da gülüyor oynuyorsun çocuk onlara cevap verdi: – Demin açtım; şimdi doydum, çıplaktım; giydirildim, annesiz ve babasızdım; şimdi Resullah gibi bir babaya sahib oldum, Aişe annem oldu Fatıma ablam oldu Ali amcam oldu Hasan ve Hüseyin kardeşlerim oldu nasıl gülmem nasıl bayram etmem… Çocuklar hep bir ağızdan feryad ettiler: – Ah keşke bizim de babalarımız Resulullah’ın beraberinde gazaya katılıp da şehid olsalardı…