Aşkın şerer-i âteşi tâ kalbime düşdü
Yârân işidüp yandı deyu bâşıma üşdü
İmdâdıma eşkin dökerek dîde yetişdi
Bilcümle görenler dediler yandı bu eyvâh
Yansın ko dedim sönmeye söndürmeye Allah

Kalbimdeki âteş büyüyüp cisme yayıldı
Bu hâlime cânân acıyup düşdü bayıldı
Gül-ruhlerine gözyaşlarımı dökdüm ayıldı
Âgûşuma yaslandı dedi sönmedi mi âh
Yansın ko dedim sönmeye söndürmeye Allah

Söndürmek için etdi derâgûş beni yâr
Hayfâ ki anın kalbi de ol rütbede pür-nâr
Bir kat daha dil âteş olup oldu şerer-bâr
Ben mi sebeb oldum buna vâh vâh dedi ol yâr
Yansın ko dedim sönmeye söndürmeye Allah