Mehabbetden suâl etmek dilersen şâneler söyler
Visâl-i şem’-i nâra cân atan pervâneler söyler

O kâzibler ki cânân uğruna cânın fedâ etmez
Yalandır aşkı onlar sevgide efsâneler söyler

O âşıklar ki cânân uğruna cânın fedâ etmez
Özün âşık sanır da gör nice efsâneler söyler

Akıllar acze düşmüş vâdî-i hayretde ser-mestân
Bakın nîrân-ı aşkın dehşetinden dîvâneler söyler

Semâ eyler felekler serteser âlâm-ı sevdâdan
Döner hep raks eder ekvân döner dünyâ neler söyler

Mehabbet üzre halk etmiş cihânı Hâlık-ı A’zam
Muhibbânın aleyhinde hemen bîgâneler söyler

Mehabbet bir geniş deryâ-yı esrâr-ı ilâhîdir
Ki bu esrârı âkıller değil mestâneler söyler

Çiçekler lâleler güller mehabbetden alır rengin
Anınçün bülbül-i şeydâ acep destâneler söyler

Neden feryâd eder tanbûr u nây hem ûd ile kânûn
Acep mızrâba onlar bir düşün ayâ neler söyler

Olur bir katradan binlerce HİKMET zâhir ü peydâ
Velâkin ârifân anlar deniz deryâ neler söyler