Kavi pençe keskindir çırpınır yüreğinde içine akan yaşlar bir suskunluk çabası
Kader deyip geçerler bu toprakta kaderdir ya şehit olacaktı ya da şehit babası
Ansızın bir jandarma bir doktor görür gözüm sonra hiçbir şey görmez dünyası döner taşa
Sala tekbir taziye kaybolur gider herkes kalır baba oğlunun mezarıyla başbaşa
Vatan sağolsun olur vatan hep sağ olacak bazı babalar böyle kaldıkça eksik yarım
Fakat Azrail sorsa sıra kimde söylerdi vatan sağ olacaksa ben evvela ben varım
****
Sorabilse ömrüne artık sen ömür müsün hangi dala sonbahar hangi yılın kışısın
O tabutun içinde yatan ben olmalıydım ve ben tabutumu kalkıp oğlum taşısın
Bosuyla kaba taştan utanacak hali yok nasıl kararır bir ev güneşler doğsun varsın
Oğlu gibi o evinin tek penceresine perde yerine bayrak sallanınca anlarsın