Başaklar harmanda savruluyorken
Ben saman sarısı örgüne yandım
Her deste ufalanırken döven altında
Ufalanan ben idim gül yüze yandım

Toprağın bereketi sinmiş üstüne
Dertlere göz yuman sabrına yandım
Kar beyaz aşkına bir ömür helal
Yalanlar bilmeyen gözlere yandım

Güneşle bir olup kavruluyorken
Yazmanla terimi almana yandım
Çift öküz ardında koşturuyorken
Zülfünü atıp da bakmana yandım