Yıkılsın bu dünya, yok olsun âlem,
Dediler ki bana: “15 yaşında…”
Tarifi olur mu, bu nasıl elem?
Ne desem boşuna, 15 yaşında…

Zalimin zulmünde sönmüş ocağa,
Yavrular beklermiş ana kucağa.
Yüzünde tebessüm, abla sıcağı,
Kardeşlere ana, 15 yaşında…

Hükümler verilmiş, divan kurulmuş,
Kurşunuyla sine vurulmuş.
Yuvası dağılmış, kanat kırılmış,
Uçar mı hiç turna? 15 yaşında…

Dünyanın yüküne direk dayanmaz,
Kahrı gömmeye kürek dayanmaz,
Derdini çekmeye yürek dayanmaz,
Söner yana yana, 15 yaşında…

Ağla ağla bitmez, yaşın kurumuş,
Zalim can evine gelir vururmuş.
Kalp dayanmaz, olur bir gün dururmuş,
Terk edermiş canı, 15 yaşında…

Neler geldi neler yavrum başına,
Değer mi dünyalar bir gözyaşına?
Silinmez yazıyla mezar taşına,
Yazsınlar: “Bu daha 15 yaşında…”

Kırmızı kuşağı takın beline,
Ne de yakışır o beyaz geline.
Kefenler içinde körpe eline,
Sürülür mü kına? 15 yaşında…

Şimdi anan baban söyle neylesin?
Gelin çıkarırken ağıt söylesin…
Mevlâ sevgiliye komşu eylesin,
Kavuştun Canan’a, 15 yaşında…