Anne sorma evladım nerdedir,ah nerdedir
Her günün bir yıl kadar uzadığı yerdedir
Nur yüzünü görmüyor çelik teller perdedir.
Teller göz göz,teller yaş,teller al anneciğim.

Ön yüzüne dayanmış başlar,asılmış eller.
Sönüp gitti böylece kimbilir ne emeller.
Şöyle bir kez dokunsan ne söylemez bu teller.
Gönül dedi her tele dokun çal anneciğim.

Bulunduğum hücrede akşam bir mum yanınca
Üstün gelir hasretin bahta duyduğum hınca
O dem sende dostlarla odanda toplanınca
Boş kalan köşelere bakıp dal anneciğim.

Burda demir kapılar bile dertli ozan
Kara parmaklarıdır sarı şiirler yazan
Vakit burda akşam her mevsim burda hep hazan
Ne bir bahar ,ne bir gül bu ne hal anneciğim

Beyaz güller düşünüp saçının aklarından
Geçsem güle oynaya semtin sokaklarından
Sonra dizinde olsam öpsem yanaklarından
Ahh bu mu hal? bu mu hal anneciğim.

Demek artık ümit yok yavrum diyen seslerden
O bulanan bakışlar tükenen nefeslerden
Bari müşfik elinle bu zalim kafeslerden
Beni rüyalarında sevip al anneciğim.

Dün yine dış kapıya gelmiş,ağlıyormuşsun
Bir pusula göndermiş isteğimi sormuşsun
Odamdaki kafeste mahpus duran o kuşun
Nazlı kanatlarından tutup sal anneciğim….