Aşk erinin gönlü dolu padişahtan nevaledir
aşksız adem nic'(nasıl) anlasın çün(çünkü) şeriat’ havaledir

aşkdurur(aşktır) aşıkın canı, aşka feda han ü manı(evi ocağı)
aşk erinin armağanı, aşksız kişiye beladır

kimi avrat oğlan sever, kimi mülk han u man sever
kimi sermaye dükkan sever, bu dünya halden haledir

aşık dünyayı ne eder, akıbet bir gün terk eder
aşk eteğin’ tutmuş gider, her kim gelirse saladır(çağrıdır)

ezeliden ol(o) padişah, elime sundu bir kadeh
içerim kılarım ah, bilmezem ne piyaledir(nasıl bir kadehtir)

ey miskin yunus nişanın, aşktan esirdi(esridi) bu canın
dergahında her dem onun, valih(şaşkın) u(ve) hayran kaladır(kalır)