Sofuyum halk içinde, tespih elimden gitmez,
Dilim marifet söyler, gönlüm hiç kabul etmez.

Boynumda icazetim, riya ile taatim.
Edişem ayrık yerde, gözüm yolu gözetmez.

Söylerim marifeti, saluslanırım kati,
Miskinliğe dönmeğe, gönlümden kibir gitmez.

Hoş dervişim sabrım yok, dilimde inkarım çok,
Kulağımdan gireni, hergiz içim işitmez.

Alem çırakdır sadır, gönlüm bunu gözetir,
N’ideyim Hak korkusu asla içimden gitmez.

Görenler elim öper, tac ve hırkama bakar.
Şöyle sanırlar beni, zerrece günah etmez.

Dışımda ibadetim, sohbetim hoş taatim.
İç pazara gelince, bin yıllık ayyar etmez.

Görenler veli sanır, selam verir utanır,
Anca iş koparaydım, elim ermez, güç yetmez.

Dışım derviş, içim boş, dilim tatlı, sözüm hoş,
İlla ben ettiğimi, dinin değşiren etmez.

Yunus, eksikliğini Allah’ına arz eyle,
Onun keremi çoktur, sen ettiğin o etmez.