Koyup gel nakş ve nigar, nakşa yol verme zinhar,
Nakş ile yola giren akıbet dünya sever.

Dünyayı bırak elden, dünya hicap bu yoldan,
Biz veliden nebiden öyle işittik haber.

Ya severek dünya tut, ya gelerek yol ilet,
İki dava bir mana bu yola sığmaz derler.

Geç mahluk taatından, göz ırma dost katından,
Aldanma fani nakşa, fani nakşı n’iderler.

Kalma bu değme renge, yüz bin yıllık fersenge,
İki cihan bir adım şaşırmadan atarlar.

Bu devrandan ötegör, kervan gitti yetegör,
Korku var sağda solda kayıkmadan giderler.

Yaban yolun gözetme, yol evde taşra gitme,
Can yolu can içinde, can razını can duyar.

Can razını can bile, can razın vermez dile,
Gerçek aşık dost ile yalanı nasıl söyler.

Evvel kadimden beri gerçek yönü ileri,
Geldi gider içeri Yunus taşra bihaber.