Bir yanda ilimler, devâdır cana,
Bir yanda cehâlet, susamış kana.
Allah’ın Kelâm’ı der ki insana;
Bilenle bilmeyen.. Bir olur mu hiç?

Cehlin kılıcında, husûmet ve kin,
Âlimin kalemi, kılıçtan keskin;
Hakk’ı telkin eder, öfkeyi teskin,
Âlim ile zâlim.. Bir olur mu hiç?

Her kim duruyorsa, hukuktan uzak;
Şefkati sahtedir, sözleri tuzak.
Hele ki; o Mîzân kurulsun da bak;
Mü’min ile münkir.. Bir olur mu hiç?

Kiminin, derindir ömür uykusu,
Musallada ancak dağılır pusu.
Kimini titretir, Allah korkusu,
Mürşid ile müşrik.. Bir olur mu hiç?

Kimi; şöhret, makam, mal, mülk şaşkını,
Kimi; Hakk’a satmış, dünya aşkını.
Yoksulun gönlünde, cennet köşkünü;
Görenle görmeyen.. Bir olur mu hiç?

Kimi bilmez, bir nefesin şükrünü,
Kimi besler, Kur’ân ile fikrini,
Dağın, taşın, kurdun, kuşun zikrini,
Duyanla, duymayan.. Bir olur mu hiç?

Kiminin sabırdır, gönül zîneti,
Kimi teper, önündeki nîmeti.
Dünya ateşinden, âhir ibreti;
Alanla, almayan.. Bir olur mu hiç?