Bir tarla faresi varmış yalnız başına yaşarmış
Bir arkadaş bulmak için hiç durmadan ararmış
Dolaşırken bir başına gelmiş bir göl kıyısına
Bir kurbağa çıkıvermiş birdenbire karşısına
Aradığı dostu bulmuş bizim fare mutlu olmuş
O günden sonraki her gün göle gidip geliyormuş
Yine bir gün göle gitmiş kurbağayı görmek istemiş
Fakat kurbağa yokmuş orda farecik epey beklemiş
****
Nihayet kurbağa sudan sudan çıkınca farecik birden demiş
Nerde kaldın dostum beklettin beni yalandan
Hayır demiş kurbağa benim de-almam lazım suya benim de ihtiyacayım var
Şu karnımı doyurmaya peki demiş bizim fare bir ip bulsak birkaç metre
Bir ucundan sana bağlı bir ucu benim gövdeme
Bu öneriye kurbağa tamam demiş lafsa buya
Farecik ipi çekermiş kurbağa girince suya
Kurbağa anlamış bunu görmek istermiş dostunu
Çıkarmış hemencik sudan düşünmezmiş hiç sonunu
Farecik göl kıyısındayken çaylak kuşu gelmiş birden
Yakalamış fareciği kapıp götürüp yerinden
Havalanmış çaylak geçeğe dikkatli bakın fareye
Bir iple ucundan bağlı kurbağanın gövdesine
Buyurmuş ki Mevlana’mız denk olsun dostluklarınız
Farklı dünyaları olan dostluklara kanmayınız