Hayvanların dillerini öğrenmek isteyen biri gelmiş Süleyman Nebiye bu dilleri öğrenmeye
Süleyman demiş ki ona bu bilgi gerekmez sana çoğu kimse anlayamaz bu bilgiyi anlasana
Fakat adam ısrar etmiş çok yalvarmış Süleyman’a o da sonunda öğretmiş adam ermiş muradına
Adam sonra sevinerek kendi çiftliğine gelmiş içinden büyük istek hayvanları dinlemekmiş
Adam o gün hayvanlara kocaman bir ekmek atmış köpek yemeden daha horozu ekmeği kapmış
Köpek buna sinirlenmiş horoza çıkışmış birden çil horoz ekmeği yemiş köpeği hiç dinlemeden
Dönmüş ve sonra köpeğe meraklanma uyuz köpek hasta çiftçinin ineği yarın muhakkak ölecek
Sen de yersin tıka basa diyerek bir azarlamış adam bu sözü duyunca ineğini hemen satmış
Ertesi gün o köpekçik akşama kadar beklemiş ne et var ne de kemik o gün hiçbir şey yememiş
Çil horoza sormuş hemen hani inek ölecekti açlıktan delindi midem hani etler gelecekti
Çil horoz demiş ki ona ben söylemem yalan ancak biz dün senle konuşunca sahibi satmış ineği bak
Fakat demiş dostum köpek üzülme sen biraz dayan yarın devesi ölecek sözüm doğru bana inan
Adam duyar duymaz bunu çekmiş deveyi pazara aramamış beşi onu deve gitmiş üç dinara
Ertesi gün olmuş yine yine sinirliymiş köpek horozun tam ibiğine vuruyormuş dayak kötek
Sen yalancının birisin kandırdın bak beni işte çok acıktım bilmelisin seni yiyeceğim bu gidişle
Horoz üzgün bir ötüşle demiş dinle beni dostum gösterildi bana düşte ben sahipten ümit kestim
Yarın muhakkak ölecek bizim hırslı sahibimiz cenazeye birçok yemek gelir doyarız hepimiz
Duyunca bu sözü adam aniden yüzü sararmış çökmüş sanki üstüne gam birden dünyası kararmış
Hemen koşmuş Süleyman’a yalvarıp yakarmış ona demiş ben bir yanlış yaptım kurtar Allah aşkına
Süleyman demiş ki ancak iş işten geçti aklınca buradan hiç kurtuluş yok sen öleceksin kanımca
Bize lazım olan kadar bilgiye sahip olalım ne de olsa aklımız var biz yerinde kullanalım