Düştü can mülkü şükür, bir nice sultân eline
Ne olur vermesin artık onu devrân eline

Gam, keder, dert, tasa çekmişse gönül bunca zaman
Gün gelir, yol açılır bir gece cânân eline

Söylemiş sırrı, ezelden deli dîvânelere
Vermeden vuslata yol, salmadı hicrân eline

Koca dünyâ bağı vermişse cefâ meyvesi hep
Gonca güller verir artık o perîşân eline

Nice vîrâneyi âbâd edegelmiş efsûn
Aşk imiş, dertte de, hüsranda da dermân, eline

Can verip cân alınırmış şu cihan var olalı
Derde düş, düşmedi mâdemki o imkân, eline

Aldı mizmârını Dâvûd, okur âvâz âvâz
Bu sadâ oldu şifâ gönlüne, fermân eline

O ne âlem ki sürükler seni bîçâre Mürîd
Açıver sîneni, sığmaz ki o ummân eline