Ey insan ey insan ey yüzü akı gönül aydınlığı ey yüzü akı gönül aydınlığı
Ey insan ey insan ey yüzü akı gönül aydınlığı ey yüzü akı gönül aydınlığı
Kabul olmuş sadaka kadar güzel bir duygu sarıyor seni anan yüreğimi
Bastığın toprakla yıkadığın gözüme şimdi güneş bile siyah görünüyor
Ey yüz akı gönül aydınlığı ey yüzü akı gönül aydınlığı
Ben kendime ağlarken Uhud da ağlar mıymış
Hıra ‘yı mahzun gördüm soramadım sevgili
Hasretinin dışında başka derdi var mıymış?
Hasretinin dışında başka derdi var mıymış?
Ey insan içimde büyüttüğüm tüm çiçekleri
sana adıyorum ıtırları, yaseminleri, menekşeleri
lale bana kalsın kapına çiçeklerin karalısını sunmaktan utanıyorum
Ey insan göklerin öğrencisi, yerlerin öğretmeni ey
sen öğrettin taşa konuşmayı ağaca selam vermeyi
aya yarılmayı, toprağa dürülmeyi göklere kurulmayı, durmayı zamanı
yaşamayı ve ölmeyi sen öğrettin insana
O bengisu gözünden fışkıran pınar mıymış?
Baharların kaynağı ve yolunu gözleyen
bir ben sevda şehidi, bir de şu çınar mıymış?
Ey insan hıncını hıncıma kat sancını sancıma kat
pamuktan ellerini geçir yürek halkama
ister ayağın katına çek
istersen yerlere at.
Ben kendime ağlarken Uhud da ağlar mıymış
Hıra ‘yı mahzun gördüm soramadım sevgili
Hasretinin dışında başka derdi var mıymış?
Hasretinin dışında başka derdi var mıymış?
Ey insan.