Dünya’ya gelen kişi tevbeye gel tevbeye uçmadan ömür kuşu, tevbeye gel tevbeye
Ey halk içinde ulu, olmuş nefsinin kulu, işit hey yaman kulu tevbeye gel tevbeye
Sakalına bir bak kara iken oldu ak dünya sana kurdu fak tevbeye gel tevbeye
Ulu kıyamet kopa, düz ola, dere tepe, niceler yoldan sapa, tevbeye gel tevbeye
Kendi elinde iken, kendi şehrinde iken, tevhid dilinde iken, tevbeye gel tevbeye
Uçar gide can dahi, kuru kalan ten dahi, Yunus Emre’m koş sen de tevbeye gel tevbeye