Üveys derler bana yemen ilinde
Resul’un hasreti yaktı derinden

Bir muradım vardı o da Rabbim’den
Kavuşmak Resul’e var mı nasipte

Gözlerim uykusuz gönlüm şuursuz
Sensiz bu alemde ben hep huzursuz

Gidemem hasta anamdan izinsiz
Mecnunum aşkından kaldım soluksuz

Anam verdi izin düştüm yoluna
Bitecek hasretlik belki yarına

Bir tebessümüne tüm ömrüm feda
Seni göremezsem zindan bu dünya