“İbn Batta’nin Ahkâmü’n-nisâ da Enes’ten naklettiğine göre
Asrı saadette bir adam günlerce belki de aylarca sürecek bir yolculuğa çıkmak üzereyken,
Eşine şöyle der: Ben eve dönene kadar dışarı çıkma, öyle ki hemen aşağıdaki anne ve babanın evine dahi.
Vedalaşıp Eşini Allaha emanet edip yola çıkar.
Aradan birkaç gün geçer ve kadının babası rahatsızlanır.
Kadıncağız çok telaşlanır ve ikilemde kalarak
Konuyu bir aracı ile babasının ziyaretine gidip gitmeme hususunda Efendimize sordurur,
Fahri kanat ona şu cevabı gönderir; “Allah’tan kork, kocana muhalefet etme.”
Bu cevabı alan kadın büyük bir teslimiyetle razı olur.
Aradan biraz daha zaman geçer ve kadının babası vefat eder.
Bu çaresiz hal karşısında kadın yine bir elçi ile durumu Efendimize izah eder ve ne yapması gerektiğini sorar.
Efendimizin cevabı ise; “Allah’tan kork, kocana muhalefet etme.” Olur.
Kadın tereddüt bile etmez ve Efendimizin sözünü tutar.
Kadının babasının cenaze namazı kılınır defnedilir ve az bir zaman sonra Efendimiz bir elçi göndererek o kadına buyururlar ki:
“Allah senin kocanın sözüne karşı sadakatinden dolayı senin de babanın da günahlarını af eyledi”