Fatıma’sına vurgundu Hz.Ali,hem de ne vurgun..!
Hazreti Ali eşine son derece sadıktı.
Dönemin şartları gereği birden fazla kadınla evlenmek mümkün iken o evlenmemiş, Hazreti Fatıma’ya
ölünceye dek sadık kalmıştır.
Hz. Ali’nin Hz. Fatıma’nın ölümü sebebiyle, sevgili Peygamberimizin (s.a.v) kabri başında manevî huzurunda kıymetli eşi için söylediği şu sözler,ona duyduğu derin sevgiyi ne kadar da güzel göstermektedir:
“Selâm olsun sana, civarına inen,sana pek çabuk kavuşan kızından ya Resulallah.
Senin seçilmiş kızından ayrıldığımdan dolayı sabrım azaldı, kudretim kalmadı ya Resulallah”..
“Ancak senden ayrılmam,senin vefatını görmem,çok daha büyük bir acıydı.
Ona sabrettikten sonra buna da sabretmem gerek.
“Şüphesiz biz Allah’tan geldik ve şüphesiz O’na döneceğiz”.(Bakara,2/156)
“Emanetin benden alındı; bana verdiğin, elimden çıktı.
Fakat Allah, beni de senin bulunduğun yurda alıncaya dek,derdim sürüp gidecek;gecelerim uykusuz olarak sabahı bulacak.”
Peygamber Efendimiz (s.a.v) biricik kızını Hz. Ali’ye nikahlamıştı.
Daha doğrusu göklerden gelen bir emirle..ALLAH (c.c) onların nikahlarını göklerde kıymıştı.
Hz.Fatıma son anlarındaydı,yaşı 20’nin biraz üzerindeydi.
Çileli bir hayatın sonuna doğru gelmişti.
Özlüyordu, altı ay önce gidiveren biricik babasını.
Özlemişti hem de çok özlemişti..
İçini yakan bir özlemdi bu ve Hz. Ali’nin yanı başında son nefesini veriyordu..
Yıkadılar Hz. Fatıma’yı,kefenlediler..sonra Hz. Ali’ye diyorlardı ki:
”Fatıma’nın cenazesi hazırdır!”
Bütün Medine yollarda.
Medine baki mezarlığında..
Sevgililer sevgilisinin kızını gömecekler..
Mezara giriyor Hz.Ali:
“Uzatır mısınız bana
Fatıma’yı diyor !”
Uzatırlar Fatıma’yı..
Zaten naifti, zaten inceydi..
Zaten zayıftı Fatıma..
Ve onu mezara doğru uzatırken Hz.Ali öylesine ağlıyordu ki
gözlerinden sicim gibi akıveren yaşlar,Fatıma’nın yepyeni kefenini ıslatıyordu..
Şöyle mırıldandı Hz.Ali:
”Sevgilim, senin sevgini karşılayacak bundan sonra bir sevgi daha yoktur.
Doğrusu, senden gayrısı içinde şu yürekte bir nasip te olmayacaktır.
Her ne kadar gözlerimden ve vücudumdan uzaklaşsan da kalbimdesin sürekli ve her dem..”
Sonra toprağı atacaklardı Fatıma’nın üzerine,toprağa bulaşmış ellerini silkelerken Hz.Ali:
”Doğrusu dünyada bir tek isteğim kaldı ey Fatima, babana ve sana ulaşacağım o günü beklemek.
Özlüyorum seni ve babanı çok özlüyorum”
Fatıma’sına vurgundu Hz.Ali, hem de ne vurgun.