Salebe bin Abdurrahman adında genç bir sahabe vardı. Bir gün yolda giderken, bir evin açık kapısından içeriye baktığında, bir kadının yıkandığını gördü. Sonra çok pişman oldu. Medine’den çıkıp. Dağda yaşamaya başladı. Bir müddet sonra, RESULULLAH efendimize Cebrail a.s gelip, durumu haber verdi. Peygamber efendimiz Hz Ömer ile Selmanı Farisi hazretlerine onu bulup getirmelerini emretti. Bunun üzerine genci aramaya çıktılar. Dağda bir çoban, onları gencin bulunduğu yere götürdü. Genç Hz Ömer’i görünce hemen sordu ,” RESULULLAH efendimiz benim günahımı biliyor mu?” _” bilmiyorum ancak dün seni bulmamız için bizi gönderdi.” _”ya Ömer beni RESULULLAH efendimiz namaz kılarken veya Bilali Habeşi ezan okurken, içeri götürün.” İstediği gibi hareket ettiler. RESULULLAH efendimiz namaz kılarken, mescide girdiler. Genç efendimizin sesini duyunca hemen bayıldı. Namazdan sonra peygamber efendimize “salebe’yi getirdik dediler.” O arada o da ayıldı. RESULULLAH efendimiz sordu, “ya salabe seni benden uzaklaştıran nedir?” _ “günahımdır.” Diye cevap verdi. ” Sana öğretmedim mi Allahü teâlânin hata ve günahları bağışlıyor.” _ “ya RESULULLAH benim günahım büyüktür.” Peygamber efendimiz Allahü teâlânin rahmetinin çok olduğunu beyan buyurarak, evine gitmesini söyledi. O da gitti. Ancak üzüntüsünden hastalandı. Peygamber efendimize gencin durumu bildirdi, bunun üzerine peygamber efendimiz, “kalkınız salabeye gidelim.” Buyurdu. Evine varınca peygamber efendimiz gencin başını kucağına aldı. Fakat genç başını hemen çekti. RESULULLAH efendimiz “niçin başını kucağımdan çektin?” buyurunca, ” ya RESULULLAH bu baş sizin mübarek kucağınıza layık değildir.” Dedi. Sonra RESULULLAH efendimiz sordu, “ne arzu ediyorsun?” _ “Rabbimin mağfiretini” diye cevap verdi. “Cebrail a.s şimdi geldi ve ey kardeşim, rabbin sana selam ediyor ve şayet kulum yeryüzü kadar dolu hata ile bana kavuşursa, ben de onu yer dolusu mağfiret ile karşılarım!!!! Buyuruyor ” dedi. Peygamber efendimiz bi haberi verir vermez genç ALLAH!!! diye feryat edip , hemen vefat etti. Cenaze namazından sonra peygamber efendimiz parmak uçlarına basarak yürüyordu. Sebebi sorulduğunda buyurdu ki “salebeyi karşılayan meleklerin sayısı o kadar çoktu ki, onların kanadına basmayayım diye bu şekilde yürüyorum.”..!