Ölümü gelin gibi bağrına bastın gülüm
yanına sevgili gibi usulca geldi ölüm
Ölüme hayat verdi onu kucaklayışın
uğruna derde düştü divane oldu ölüm
Bir ömür özleminle yandı kavruldu inan
seni tam bulduğunda elinden saldı ölüm
Bilmem ki kaçıncı kes miraca yükselirken
üzerine bastığın küçük bir daldı ölüm
Eğildi eğildi sanki yerlere değdi
peşinden yüzyıllarca uykuya daldı ölüm
Uyanınca anladı ne çabuk gittiğini
hasretini tadınca kendini bildi ölüm
Geçiyorken basını okşayınca sevindi
gidince hem yetim hem öksüz kaldı ölüm
Senden sonra ölüme dünya bir zindan oldu
başını rast geldiği aşığa çaldı ölüm
Sevgili ölüm bile sana öyle yakıştı
Öyle doğal ki sanki bir gül şuranda ölüm
Ölüm hiç gülmemişti seni görene kadar
Bir kez senin oldu ya sarhoş şu anda ölüm
Kimseye senin kadar sevinerek gitmedi
Ebediyen kaybetti seni bir anda ölüm
Sen “övülmüş makam”a adım adım yürürken
Rüzgâr gibi savuştun öldü arkanda ölüm
Diyorlar ki sevgili kapıya gelmiş ölüm
Bilmem ki ben nerdeyim hani ne yanda ölüm
Yanına sevgili gibi usulca geldi ölüm
Ölümü gelin gibi bağrına bastın gülüm