Antep ellerinden doğdu bir güneş onun nurun güneşidir
Yedi yüz senede doğar bu güneş Abdülkadir Geylani’min eşidir
Hacıya hocaya aldanıp durma babamı sen daldan budaktan sanma
İster isen inan ister inanma benim babam evliyalar başıdır
Arş-ı Âla’ya çıkar sesinin tonu Gavsul Âzamların sonudur sonu
Zahirde hükmeden anlamaz onu kardeş bu bir maneviyat işidir