Hak-Teâlâdan erişdi bir nidâ: Yâ Muhammed ben sâna kıldım atâ
Ümmetini sâna verdim ey Habîb Cennetîmi anlara kıldım nasîb
Ya Habîbim nedir ol kim dîledin bir avuç toprağa minnet meyledin
Ben sana âşık olunca ey şerif senin olmaz mı dü âlem ey latif
Zâtıma mir’at edindim zâtıni Bîle yazdım âdım ile âdıni
Hem dedi kim: “Yâ Muhammed ben seni bilirim görmeğe doymazsın beni
Sen ki mi’râc eyleyûb etdin niyâz Ümmetin mîrâcını kıldım namâz”
Çünkü her türlü ibâdet bundadır, Hakk’a kurbiyyetle vuslat bundadır…
Sıdk ile günde beş vakit olundukça eda elli vaktin ecrini hak eyler ata.
Tarfetü’l-ayn içre ol Fahr-i Cihân Ümmü Hânî evine geldi hemân
Her ne vâki oldu ise serteser Cümlesin ashâbına verdi haber
Dediler ey kıble-i İslâm’ı dîn Kutlu olsu sana Mî’râc’ı güzîn
Biz kamumuz kullarız sen şâhsın gönlümüz içinde rûşen mâhsın
Ümmetin olduğumuz devlet yeter hizmetin kıldığımız izzet yeter
Allahümme salli ala seyyidina Muhammedinillezi
Câe bil Hakkıl mübin ve erseltehu Rahmeten Lil Âlemin