Söyleşürken Cebrâil ile kelâm
Geldi Refref önüne verdi selâm
Aldı ol şâh-ı cihânı ol zamân
Sidre’den gitti ve götürdü hemân
Bir fezâ oldu o demde rûnümâ
Ne mekân var anda ne arz-u semâ
Kim, ne hâlidir, ne mâli, ol mahal
Akl ü fikr etmez o hâli fehmü hal
Ref’ olup ol şâha yetmiş bin hicâb
Nûr-u tevhîd açtı vechinden nikâb
Her birisinden geçerken îlerû
Emr olundu Yâ Muhammed gel beru
Çünkü kamusun görüp geçti öte
Vardı erişti ol ulu hazrete
Şeş cihetten ol münezzeh zül-celâl,
Bîkemukeyf âna gösterdi cemâl
Âşikâre gördü Rabbül-İzzetî
Âhiretde öyle görür ümmetî
Bî hurûf-ü lâfz-u savtsol pâdişâh
Muhammed Mustafâ’ya söyledi bî iştibâh
Dedi kim matlûb-ü maksûdün benem
Sevdiği cân-ile mâbûdün benem
Gel habîbim sâna aşık olmuşam
Cümle halkı sâna bende kılmışam
Ne murâdın vâr ise îdem revâ
Eyleyem bir derde bin türlü devâ
Muhammed Mustafâ dedi: Eyâ Rabbe’r-Rahîm
Vey hatâ pûş ü atâsı çok kerîm
Ol zaîf ümmetlerim hâlî nola
Hazretîne nîce anlar yol bula
Gece gündüz işleri isyân kamû
Korkanm ki yerleri ola tamû
Yâ İlâhî hazretinden hâcetim
Bûdurur kim ola makbûl ümmetim
Allâhümme salli alâ seyyidinâ
Muhammedinillezî câe bilhakkıl mübîn
Ve erseltehû rahmetel lil âlemin